حسن بیانحسن بیان، اسلوب بدیعی قرآن و از وجوه اعجاز قرآن است. ۱ - تعریفیکی از وجوه اعجاز قرآن را حسن بیان مقاصد و اغراض، و تمهید مصالح و اسباب دانسته‌اند. ۱.۱ - مثالهای قرآنیفیروز آبادی آیاتی را در این باره شاهد آورده است، مثل: ۱. بیان فصل خصومت و حکومت: (ان یوم الفصل کان میقاتا) ؛ ۲. استدلال بر قیامت: (قل یحییها الذی انشاها اول مرة وهو بکل خلق علیم) ؛ ۳. نصیحت و موعظه: (یا ایها الناس قد جاءتکم موعظة من ربکم وشفاء لما فی الصدور وهدی ورحمة للمؤمنین) ؛ ۴. ثبات ایمان و معرفت: (اولئک کتب فی قلوبهم الایمان وایدهم بروح منه) ؛ ۵. ثبوت رسالت: (واسال من ارسلنا من قبلک من رسلنا) ؛ ۶. برهان بر وحدانیت و فردانیت الهی: (لو کان فیهما آلهة الا الله لفسدتا فسبحان الله رب العرش عما یصفون) ؛ ۷. بیان حقیت بهشت و جهنم: (وسارعوا الی مغفرة من ربکم وجنة عرضها السماوات والارض اعدت للمتقین) ، و: (واتقوا النار التی اعدت للکافرین) ؛ ۸. بیان زکات و روزه و حج: (واقیموا الصلاة وآتوا الزکاة وارکعوا مع الراکعین) ؛ (یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون) ؛ (ولله علی الناس حج البیت من استطاع الیه سبیلا ومن کفر فان الله غنی عن العالمین) ؛ ۹. بیان مصلحت نفوس : (ولکم فی القصاص حیاة یا اولی الالباب لعلکم تتقون)؛ ۲ - پانویس۳ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «حسن بیان». |